Međupršljenski disk se, anatomski, sastoji iz središnjeg dela, jezgra (lat. nucleus pulposus) koji služi kao amortizer, želatinoznog je izgleda i bogatiji je vodom, i perifernog fibroznog prstena (lat.nucleus fibrosus) koji daje čvrstinu disku.[4] U slučaju degeneracije središnji deo diska gubi vodu, periferni prsten puca i nastje hernijacija diska.
a
 |
| preuzeto sa: http://upload.wikimedia.org/wikipedia |
Tokom višegodišnjeg starenja dolazi do degenerativnih promena u mnogim tkivima i organima čoveka. Tako pored mnogih drugih tkiva degenerativne promene, izazvane starenjem, mogu zahvatite i hrskavičavo tkivo međupršljenskih diskova, koje prati „zamor hrskavice“ kao posledica mikrotraumatskih opterećenja, preležanih bolesti kroz život i lošijeg (genetičkog, nasleđenog) sastava diska.
Promene se najčešće javljaju u cervikalno (vratnom) i lumbalnom (slabinskom) delu kičme. Hernijacija može nastati (jako retko) i u torakalnom (grudnom) delu kičme, i zbog toga što je prostor u torakalnom delu kičmenog kanala ograničene veličine, svako odugovlačenje sa dijagnozom može dovesti do ireverzibilnih mielopatija. Iako su slabinski pršljenovi najveće i najjače kosti kičme, rizik od povreda slabinskih pršljenova se povećava u nižim delovima kičmenog stuba jer je ovaj deo leđa trpi veću težinu i mehanička stresna naprezanja, od gornjegih pršljenova kičmenog stuba.
Prsten može popustiti na bilo kojem mestu na kičmenom stubu. Međutim, zbog statičko-dinamičkih i strukturnih specifičnosti slabinskog dela kičme, hernija se najčešće javlja u ovom segmentu, na zadnjem delu diska, desno ili levo, jer se u tom delu nalazi najosetljiviji deo kičme (lat. locus minoris resistentiae), što je značajno za dalji tok poremećaja, jer u tom delu kičme prolaze korenovi živaca.
Brojna istraživanja su pokazala da u tom područjuj, u prstenu diska ostaju rupice od zakržljalih krvnih sudova, što ometa pomeranje korena živca i zato se baš na tom mestu često javljuju znaci pritiska na koren živca.
Pritom mogu biti pogođena 1 do 2 korena živca jer ih pritiska pulpozno tkivo jezgra, ispalo kroz zadnju stranu, ili ih tako izbočeno tkivo rasteže i vuče. U zadnjem karličnom delu duz kičme se proteže jaka uzdužna veza koja ne dopušta ispade diska sa te strane, pa je u tom delu pojava diskus hernija retka.
Ispadanja tkiva diska sa strane i spreda ne samo da su retka već izazivaju i manje tegoba nego ispadanje tkiva unazad, jer u ovim delovima ne postoje mogućnosti oštećenja korena živaca.
Takve hernijacije nose naziv („neme hernije“) jer ne izazivaju bolove i druge nadražaje. Tegobe se mogu očekivati samo ako zbog ispadanja jezgra nastane suženje međupršljenskog prostora, što može dovesti do sekundarne promene na tkivima između pršljenova.
Ispadanje tkiva diska kroz pokrovnu ploču u telo pršljena je poseban oblik hernije diska. U koštanom tkivu, koje je mekano, pod dejstvom pritiska, u telu pršljena izaziva pojavu tzv Schmorl-ovi čvorići.
Ti se čvorići često vide u toku razvoja kičme, još u dečjem uzrastu, i to češće u grudnom delu nego u slabinskom, i to često istovremeno na više pršljenova. Prodor tkiva u telo pršljena često se vidi na onim mestima kičme gde njen razvoj još nije završen.
To utiče na rast tela pršljena, pa se stvara poseban oblik tzv okruglih leđa koja nazivamo Scheuerman-ova bolest.
U toku osteoporoze (koju prati smanjena gustina koštanog tkiva) u nastale šupljine u telima pršljenova može se takođe utisnuti tkivo jezgra diskusa. Kod ovih promena obično nema čvorića, nego se udubljuje pokrovna ploča, što je uzrok pojavi tzv. ribljih pršljenova. Ove hernije, utisnute u telo pršljenova mogu biti asimptomatske i otkrivaju se slučajno, prilikom rendgenskog pregleda, jer nemaju kontakt sa nervnim sistemom i ne izazivaju tegobe..
 |
| preuzeto sa: http://upload.wikimedia.org/wikipedia/sr |
Prsten može popustiti na bilo kojem mestu na kičmenom stubu. Međutim, zbog statičko-dinamičkih i strukturnih specifičnosti slabinskog dela kičme, hernija se najčešće javlja u ovom segmentu, na zadnjem delu diska, desno ili levo, jer se u tom delu nalazi najosetljiviji deo kičme (lat. locus minoris resistentiae), što je značajno za dalji tok poremećaja, jer u tom delu kičme prolaze korenovi živaca.
Brojna istraživanja su pokazala da u tom područjuj, u prstenu diska ostaju rupice od zakržljalih krvnih sudova, što ometa pomeranje korena živca i zato se baš na tom mestu često javljuju znaci pritiska na koren živca.
Pritom mogu biti pogođena 1 do 2 korena živca jer ih pritiska pulpozno tkivo jezgra, ispalo kroz zadnju stranu, ili ih tako izbočeno tkivo rasteže i vuče. U zadnjem karličnom delu duz kičme se proteže jaka uzdužna veza koja ne dopušta ispade diska sa te strane, pa je u tom delu pojava diskus hernija retka.
 |
| preuzeto sa: http://www.eplanetsport.com/media/big |
Takve hernijacije nose naziv („neme hernije“) jer ne izazivaju bolove i druge nadražaje. Tegobe se mogu očekivati samo ako zbog ispadanja jezgra nastane suženje međupršljenskog prostora, što može dovesti do sekundarne promene na tkivima između pršljenova.
Ispadanje tkiva diska kroz pokrovnu ploču u telo pršljena je poseban oblik hernije diska. U koštanom tkivu, koje je mekano, pod dejstvom pritiska, u telu pršljena izaziva pojavu tzv Schmorl-ovi čvorići.
Ti se čvorići često vide u toku razvoja kičme, još u dečjem uzrastu, i to češće u grudnom delu nego u slabinskom, i to često istovremeno na više pršljenova. Prodor tkiva u telo pršljena često se vidi na onim mestima kičme gde njen razvoj još nije završen.
To utiče na rast tela pršljena, pa se stvara poseban oblik tzv okruglih leđa koja nazivamo Scheuerman-ova bolest.
U toku osteoporoze (koju prati smanjena gustina koštanog tkiva) u nastale šupljine u telima pršljenova može se takođe utisnuti tkivo jezgra diskusa. Kod ovih promena obično nema čvorića, nego se udubljuje pokrovna ploča, što je uzrok pojavi tzv. ribljih pršljenova. Ove hernije, utisnute u telo pršljenova mogu biti asimptomatske i otkrivaju se slučajno, prilikom rendgenskog pregleda, jer nemaju kontakt sa nervnim sistemom i ne izazivaju tegobe..
Нема коментара:
Постави коментар